Praca przy dziecku, czyli wyzwanie blogującej mamy.

Planuję dzień, piszę gdy ktoś smacznie śpi i nieustannie dopasowuję się do niespodzianek – to moje sposoby na pracę przy dziecku.

Ten blog sam się nie piszę. Posty na Facebooka i Instagrama i Twiterra nie pojawiają się na mojej tablicy jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Zdjęć też nie obrabiają mi krasnoludki. To robi autorka tego bloga, czyli Kasia Nowosielska.  A biorąc pod uwagę fakt, że oprócz bloga zajmuje ją jeszcze dziennikarstwo i pisze artykuły do magazynów, to musi się nieźle nagimnastykować aby znaleźć na to czas będąc jednocześnie w domu z dzieckiem.

Kiedyś wyobrażałam sobie, iż ta gimnastyka jest łatwiejsza. Przed porodem zasłyszałam od mądrych głów, iż urlop macierzyński a później wychowawczy to doskonały sposób na rozwijanie własnych projektów. Dziecko śpi a mama pracuje Hm.. dziś wiem, iż wszystko zależy od tego, jak ten maluch śpi. Dziś jako mama prawie półtorarocznego chłopczyka wiem, że praca przy dziecku jest możliwa, ale niełatwa i wymaga dobrej organizacji czasu, pokory, cierpliwości, luzu i podejścia do tego na zasadzie „fajnie jak mi się uda dane zadanie wykonać, ale dziecko jest priorytetem”.

Wypracowałam sobie pewne triki

Praca przy dziecku to planowanie

Raz na tydzień, w niedzielę siadam z kalendarzem i notuję co chciałabym zrobić każdego dnia nadchodzącym tygodniu. Np. notuję, iż jednego dnia piszę posta na bloga, drugiego obmyślam posty w social mediach a trzeciego i czwartego pracuję nad ebookiem. Macierzyństwo napędza mnie też do dobrego planowania.

Pracuję w blokach czasowych. Zaczynam czasami z rana o 5, gdy domownicy jeszcze śpią. Mam wtedy jakieś 1,5 h bo bo przed 7 synek się budzi, domaga się jedzenia i obecności mamy. Ten czas z rana to jest najproduktywniejszy okres w ciągu całego mojego dnia. Rano powstają posty. Ot, choćby ten. Zawsze byłam rannym ptaszkiem i w liceum wolałam często wstać o czwartej rano i się pouczyć niż siedzieć nad książkami do późna. Później robię dziecku śniadanie i zostawiam go z mężem a sama idę biegać. Ta dawka ruchu z rana daje mi energię na cały dzień.

Wykorzystuję ciszę

Praca przy dziecku to także łapanie chwil w ciagu drzemek. Mój synek obecnie zaczyna spać już tylko raz dziennie. Ok dwie godziny. Jeszcze nie dawno miałam większe luksusy gdyż spał dwa razy po 1,5h. Dziecko rośnie, jego potrzeby się jednak zmieniają a ja dopasowuję się do nich. Jak tylko zaśnie, staram się wyciskać ten czas maksymalnie. Nie ogarniam wtedy mieszkania, nie sprzątam jego zabawek, nie gotuję. Jeśli bałagan rozprasza mnie dlatego idę pracować do innego pokoju  Robię sobie herbatę i siadam do komputera.

Zaczynam  pracę od zadania najważniejszego

Gdy z  samego rana zasiadam do komputera nie sprawdzam jeszcze wtedy poczty, nie włączam Facebooka bo tam można przepaść i minuty będę uciekać. Zabieram się zaś za wykonanie najważniejszego zadania w ciągu dnia. Czyli piszę posta, albo dzwonię po opnie ekspertów do artykułu dziennikarskiego. Ale spokojnie, nie budzę nikogo o 6 rano. Z tym zadaniem czekam aż synek uda się na spoczynek. Na social media wpadam z rana na chwilę, albo późnym popołudniem.

Moje dziecko jest już odrobinę samodzielne. Zajmie się sobą przez ok. 10 min. Obiad i małe sprzątanie robie przy nim, gdy nie śpi. Są to jednak obiady szybkie. Mam wpróbowane przepisy na dania w 15 min. Ja  np. kroję warzywa a synek oddaje się wtedy swojej ulubionej zabawie, czyli przestawianiem garnków w szafkach kuchennych.

Dzielę się obowiązkami z tatą

Wykorzystuję też czas na pracę, gdy maż wraca ze swojej. A pracuje sporo bo nie ma go po 10 -11 godzin, ale gdy wraca z pracy zajmuje się synkiem, a ja mam jeszcze godzinę – półtorej na dokończenie zadań, które rozpoczęłam w ciągu dnia.

Proszę o pomoc przy opiece nad dzieckiem dziadków i ciocie. Wtedy czasu na pisanie jest więcej. Rzadko mam jednak taki luksus odkąd mieszkamy w Pradze, z dala od rodziny.  Jak jestem w Polsce to ochoczo korzystam z instytucji dziadków.

Czasem pracuję wieczorem, gdy dziecko pójdzie spać. Choć wtedy już jestem zmęczona po całym dniu i moja praca ogranicza się do krótkiej aktywności na Fb. Jestem zdecydowanie typem skowronka.

Odpoczywam

Nad blogiem można pracować też w weekendy.  Mi zdarza się siadać do komputera w sobotę. W weekendy tez nagrywam podcasty. Choć ostatnio weekendy spędzamy na wycieczkach. Ja jednak robię to rzadko, gdyż uważam, że kiedyś trzeba odpocząć. Nawet od robienia tego co się lubi. Chyba że mam do napisania jakiś duży artykuł dziennikarski to znajduję 2-3 godziny w sobotę. Dzieckiem zajmuje się wówczas tata. Albo jak wiem, że artykuł na bloga będzie trudniejszy, bo wymagający małego researchu, to też pracuję nad nim w sobotę. W niedzielę odpoczywam.

Te moje triki sprawdzają się, gdy wszystko idzie zgodnie z planem. Przy dziecku nie da się jednak zaplanować wszystkiego na 100 proc. Raz ma gorszy dzień, raz  jest chory lub ząbkuje i słabiej spał w nocy. Wtedy ciężko zerwać się do pracy bladym świtem. Nie robiłam tego gdy synek był niemowlęciem i budził się po kilka razy w nocy. Cudów nie ma.

Muszę  często od nowa układać cały plan.  Czasem nie jest łatwo, ale jest ciekawie. I już wiem co  mają na myśli mamy, które mówią, iż  macierzyństwo nauczyło je dobrej organizacji czasu. To też czyni praca przy dziecku. Bo gdy się ma wolną chwilę to się działa a nie siada do komputera i na rozgrzewkę przed pracą szpera się po sklepach on-line w poszukiwaniu idealnej torby.